🐱 Słabe Tylne Łapy U Psa

Żadnych książkowych objawów kłopotów z nerkami, pomijając kłopot z chodzeniem na tylne łapki oraz kilka kropel ropy na penisie (ropa zauważalna 6.11.17). Na dzień dzisiejszy brak wykonanych badań krwi, moczu, usg, rtg. Żeby go gruntowne przebadać trzeba go znów uśpić. Czekam do piątku do wizyty weterynarza.

Owczarek, kundelek, w miarę duży, wielkości, labradora. Pies ma około 14 lat. Wiele lat był zdrowy jak ryba. Całe ostatnie lato był jeszcze rześki, zdrowy, biegał i miał ochotę do zabawy. Jak młody pies. Pies około 6 miesięcy temu spadł ze schodów, około metra w dół, ale zaraz po tym nie było żadnych oznak choroby czy urazu. Nie wiem czy to ma związek, z tym co jest teraz. Od jesieni nagle zaczęły uginać się i rozjeżdżać tylne łapy. Zrobił się smutny i wygląda jakby miał depresje. Od 2 tygodni nagle mu się pogorszyło. W domu ledwo schodzi po schodach, często rozjeżdżają mu się tylne łapy, a nawet niekiedy przednie też. Przechyla i przewraca tyłek. Czasem ma kłopot żeby schylić głowę, aby zjeść coś z ziemi. Na dworzu trochę lepiej się porusza, ale też rzadko biega. Po ogrodzie dużo drepcze, ale tylko drepcze. Ożywia się tylko gdy bierze się go na spacer. Nie ma kłopotu z dłuższym chodzeniem, ale biega mało. Jest smutny, osowiały. Nie uciekł gdy była otwarta furtka, a kiedyś zawsze uciekał. Czy nie szczekał na śmieciarzy, co kiedyś było normą. Stracił apetyt, mało je. Kilka razy zwymiotował śliną. Był u weterynarza w piątek i dostał przez 3 dni Dexa-ject , zero poprawy. Dziś wymiotuje żółcią i śliną cały dzień. Nie chce jeść. Co mu jest ? Jak mu pomóc ?

Orteza stawu skokowego dla psa Orteza stawu. Strona. uniwersalne. 57, 29 zł. kup 30 zł taniej. 82,29 zł z dostawą. Produkt: Orteza stawu skokowego dla psa Orteza stawu. dostawa za 19 – 21 dni. dodaj do koszyka.

Dysplazja stawów biodrowych u psów, której objawy nie zawsze zauważają początkujący hodowcy, jest jednym z najtrudniejszych i, niestety, typowe dolegliwości układu mięśniowo-szkieletowego u naszych czworonożnych pupili. W miarę rozwoju choroby biodrowych zwierzęcia znoszą zmiany zwyrodnieniowe. To powoduje silny ból i problemy z poruszaniem choroba nie jest leczona, spowoduje to nieodwracalne zmiany i pies traci ruchomość kończyn tylnych. Najsilniejsze bóle powodują cierpienia zwierząt. Często ludzie, którzy wcześniej nie mieli zwierzęta, interesuje się: «Ile żyją psy z dysplazja stawu biodrowego?». Dzięki wczesnej diagnostyce, terminowego i właściwego leczenia i wykonywania wszystkich terminów i zaleceń weterynarza większość zwierząt z tą chorobą prowadzą aktywne i satysfakcjonujące życie przez długie to jest dysplazja?To deformacja tzw. panewki. Powstaje dość duży luz między stawowej впадиной i główką kości, które podczas jazdy prawidłowo przylega do stawu i ociera się o niego. Kości rozwarstwiają się, zmienia się ich struktura, stają się kruche. Choroba prowadzi do częściowego, a często i całkowitego zniszczenia tkanek chrząstki i stawów, utraty funkcji istnieją różne stopnie dysplazji stawów biodrowych u psów, według klasyfikacji FCI:1 (A) – norma: objawy i choroba jako taka brakuje;2 (B) – stan graniczny;3 (C)) – lekka forma choroby, gdy u zwierząt są skręcenia;4 (D) – forma umiarkowane;5 (E) – ciężka stopień: poważne, czasami nieodwracalnych zaburzeń pracy objawy dysplazji stawów biodrowych u psów, leczenie należy rozpocząć natychmiast. Przy aktualnym leczeniu choroby na wczesnych etapach może złagodzić cierpienia swojego przyjaciela, zahamować procesy podkreślają, że w ostatnich latach znacznie wzrosła liczba osób cierpiących na tę chorobę psów. Mu narażone są najczęściej zwierzęta gigantyczne i dużych ras. U małych zwierząt to choroba występuje bardzo chorobyNiestety, na dzień dzisiejszy bardzo trudno podać dokładne przyczyny rozwoju tej choroby. Wraz z tym lekarze weterynarii coraz częściej skłaniają się do opinii, że dysplazja stawów biodrowych u psów (zdjęcia umieściliśmy w tym artykule) odnosi się do genetyczne choroby. Ale w jego trakcie mogą mieć wpływ takie czynniki jak dieta, tryb, ćwiczenia, siedliska zwierząt. Szczególną uwagę należy zwrócić na swoim pupilom hodowcom dużych пород: choroby polega na tym, że objawy dysplazji stawu biodrowego u psów zwykle pojawiają się półtora roku po urodzeniu rzadko go można zdiagnozować u полугодовалых małych dzieci. Dziś do głównych powodów, zdolnym wywołać rozwój ДТБС, weterynarze zalicza się:Dziedziczenie: często w hodowli używają psów, nie sprawdzonych pod kątem tej choroby, co prowadzi do pojawienia się choroby u wzrost stawów i tkanek kostnych w pierwszych sześciu miesiącach życia i niezrównoważony diety, co objawia się niedoborem fosforu i wapnia, nadmiar białka. W końcu nadwaga pogorszyć przebieg ćwiczenia fizyczne. Nie można zapominać o tym, że u szczeniąt w wieku poniżej osiemnastu miesięcy (w okresie wzrostu) są przeciwwskazane duże obciążenia fizyczne. W pierwszej kolejności dotyczy to psów ras ruchu: młode psy i szczenięta muszą przejść wiele dla prawidłowego rozwoju kości i tkanki zwichnięcia często lub urazu stawu mogą stać się przyczyną rozwoju chorobyLeczenie dysplazji stawów biodrowych u psów należy rozpocząć niezwłocznie po wykryciu przynajmniej jednego objawu z wymienionych poniżej. W organizmie psa biodrowych są jednymi z najbardziej wrażliwych. Podczas biegu i skoków są one narażone na silną obciążeniu i zwierzę nie odczuwa dyskomfortu nawet podczas ciężkich i długich treningów i poważnych obciążeń fizycznych. Zwierzę z początkowym stadium dysplazji, której symptomy bezmyślny wynajmujący może od razu nie zauważyć, cierpi na każdego ruchu, który powoduje, że ciśnienie na stawu i dotkliwy ustalić dysplazji stawów biodrowych u psów? Należy zauważyć, że określenie to choroba na oko w początkowych stadiach непрофессионалу praktycznie niemożliwe. Ale weterynarze zalecają właścicielom zwrócić uwagę na szereg charakterystycznych objawów:U zwierzęcia zmienia się sposób chodzenia: pies kręci tułowia, прихрамывает, łapyподгибаются;Zwierzak nie wytrzymuje typowych dla niego wcześniej obciążeń fizycznych:Zwierzę długo odpoczywa po biegu, skoków;«rycie» biegi: podczas joggingu zwierzę pochodzi dwoma tylnymi łapami;Ruchu zapisują: pies z trudem wstaje, kładzie się, wspina się po schodach;Podczas odpoczynku lub snu na brzucha, twój pies może brać nienaturalne pozy: silnie rozwija się w różnych kierunkach łapy ó pozycja żaby;U szczeniąt, jeśli u nich można zdiagnozować chorobę, można zaobserwować asymetrię ciała: przednie łapy mocne, dobrze rozwinięta klatka piersiowa, a przy tym słabe tylne łapy;Kliknięcie w obszar stawu powoduje u psa ból, wykazuje niepokój, może to główne objawy dysplazji stawów biodrowych u psów. Leczenie rozpoczęte w odpowiednim czasie, zapobiega jego poważne i testyUprzejmy gospodarz na pewno zauważy zmiany w zachowaniu swojego ulubieńca, ale ustalić, co się dzieje z psem, przepisać leczenie może tylko lekarz weterynarii. Doświadczony specjalista najpierw zbada zwierzę, będzie starał się zidentyfikować obszary problemowe w dotyku. Zginanie i ugiętymi stawy, posłucha, czy skrzypienie, trzaski i odgłosy tarcia. Już w tym opisywany jest w stanie zidentyfikować etapem badania będzie x-ray, który potwierdzi diagnozę i wykaże stopień deformacji stawowych i kostnych tkanek. W trakcie tej procedury, konieczne jest pełne nieruchomość, ale praktycznie nie można zmusić psa położyć się w określonej pozycji, zupełnie bez ruchu. Dlatego zwierzę wstrzykuje się do pouczające metodą diagnostyki eksperci uważają артроскопию. W jamie brzusznej jest przebicie, w który wprowadza mini-kamera, przenikliwy w centrum problematycznej strefy. To pokazuje z dokładnością do milimetra strukturę i stan tkanki chrzęstnej. Taka procedura jest w stanie bezbłędnie określić stopień uszkodzenia stawu, stadium dysplazji. Operacja odbywa się w nowoczesnych klinikach z najnowszym sprzętem i tylko pod w leczeniu dysplazji stawu biodrowego u psa?Weterynarze twierdzą, że uruchomione, ostatnie stadium dysplazji leczyć niezwykle trudne. Jednak to wcale nie oznacza, że twój pies skazany i trzeba wpuszczać na boku choroba. Bez leczenia zmienia się w jeszcze bardziej groźna choroba ó choroba zwyrodnieniowa stawów. Charakteryzuje się rozpadem tkanek chrzęstnych i mięśniowa stawów. Pies całkowicie traci do tego nie dopuścić, lekarze weterynarii stosuje się leczenie ukierunkowane na zahamowanie choroby, zawieszenie i spowolnienie procesów odbywa się leczenie?Po Zidentyfikowaniu objawy dysplazji, leczenie przypisuje lekarz weterynarii na podstawie wyników różnych rodzajów badań. Wybór metody leczenia zależy od stadium choroby, ogólnego stanu zdrowia zwierzęcia, jego farmakologicznegoAby przywrócić chrząstki, weterynarze przepisują leki, które jednak zmiany patologiczne w stawach ó хондропротекторы («Stride» «Бонхарен»). Ostatni preparat przyczynia się do wzmocnienia chrząstki stawowej i osłabienia bólu. Ważne jest, że środki te praktycznie nie mają skutków ubocznych. Jednak działanie tego leku daje bardzo krótkotrwały efekt pozytywny i tylko w początkowych stadiach domięśniowo lub bezpośrednio do stawu. Leczenie dysplazji stawów biodrowych u psów może włączać i dożylne używanie chondroprotectors. Zastrzyki do stawu najbardziej skuteczne, ale zrobić je może tylko Przeciwzapalne, stosuje się tylko te, które są przeznaczone do leczenia zwierząt. Z leków przeciwbólowych dobrze sprawdzają się «Дерамакс» «Римадил» «Ketoprofen». Leczenie dysplazji stawów biodrowych u psów nie jest możliwe bez stosowania dodatków do żywności «Glukozamina» «Chondroityny». Można je podawać psu stale, aby uniknąć zniszczenia tkanek. W leczeniu dysplazji stawów biodrowych u psów leki przepisuje lekarz, ponieważ dawkowanie i ich połączenie między sobą w zależności od stopnia choroby, i od stanu ogólnego psa, i od obecności chorób przewlekłych, co uwzględnia w leczeniu leków homeopatycznych raczej jest obsługującymi, prewencyjnymi procedurami. Takimi lekami nie można zatrzymać patologiczny porażka kości i stawów. I mimo to, powierzyć weterynarza dobór tych środków, oczywiście, jeżeli uzna ich stosowanie jest wskazane. Samodzielne korzystanie nawet roślinnych leków może prowadzić do katastrofalnych weterynarii dość często używany jest dla psów w wieku poniżej dziewięciu miesięcy lek óSugestii композитум». Jego dają szczeniąt od pierwszych tygodni życia dwa razy w tygodniu. Dobre opinie dostaje гомеопатический lek óХондратрон», który jest wykonany na podstawie z żywokostu, różaneczników, jad pszczeli,comarum i innych naturalnych leczenie dysplazji uzupełnione antybiotykami – «Cefalosporyny» «Linkomicin» i «Chloramfenikol”.FizjoterapiaLeczenie zachowawcze z pewnością powinna być poszerzona o w klinikach weterynaryjnych dla psów wyznaczyć лазеротерапию i promieniowanie elektromagnetyczne. Działanie tych zabiegów ma na wygrzewanie stawów. Jednak takie leczenie nie zawsze przynosi pożądany efekt. Rzecz w tym, że istnieje szereg przeciwwskazań, gdy oddziaływanie magnesu i lasera może powinno odbywać się tylko pod nadzorem lekarza weterynarii, który распишет harmonogram sesji, a także wyznaczy ich technikiWymienionych sposobów nie można wyleczyć ostatnie stadium dysplazji stawu biodrowego u psów. Operacja w tym przypadku nie jest istotna. Takie leczenie nie jest tani, ale najbardziej efektywnie. W większości przypadkach to właśnie dzięki interwencji chirurgów pies zaczyna normalnie chodzić. Dziś lekarze weterynarii mogą zaoferować trzy rodzaje operacji: stawu, potrójna osteotomia i stawu. Wyjaśnimy, co jest ich tym przypadku jest usuwany (całkowicie lub częściowo) główka i szyjka kości udowej. Taka operacja jest zalecana na 4. lub 5. etapie choroby, gdy procesy są nieodwracalne, patologia stawów przechodzi w następną fazę ó choroba zwyrodnieniowa osteotomiaCelem tej operacji ó chirurgicznie poprawić kąt вертлужного składnika stawu, z którym styka się głowa kości. Ona jest zwykle przypisane młodych zwierząt w wieku dziewięciu-dziesięciu miesięcy, kiedy szkielet, chrząstki i kości już trakcie tej czynności zastąpić protezą stawu. Nie скроем, że jest to skomplikowana procedura jak w technice wykonania, jak i w rehabilitacji organizmu zwierzęcia. Nie eliminuje ryzyko odrzucenia implantu. Ale w ogromnej liczbie przypadków stawu pokazuje wspaniałe rezultaty. Zwierzęta wracają do aktywnego życia, skaczą, biegają, nie odczuwa bólu podczas poprawnego zasilaniaGotować dla swojego zwierzaka buliony. Płynny pokarm szybko odbudowuje, pobudza wydzielanie, łatwo diecie szczeniaka od pierwszych dni życia należy dodawać dokarmiania z «o chondroitynę» i «Glukozamina», ostrzegawcze rozwój zbilansowane karmy, wzbogacone o niezbędne minerały, witaminy, gotowe mieszanki według wagi i wieku dysplazji stawów biodrowych u psówChoroba może rozwijać się na poziomie genów, i z powodu niewłaściwego stylu życia i odżywiania. Poniżej przedstawiamy państwu podstawowe środki zapobiegawcze, które pozwolą uniknąć zachorowania na poważne choroby:Uważnie obserwować zachowanie szczeniaka, zwłaszcza w ciągu pierwszych sześciu miesięcy życia, kiedy u niego powstaje szkielet, rosną stawy i kości. U dużych psów procesy te często przebiegają bardzo celu zapobiegania regularnie klinice weterynaryjnej, skontrolować organizm zwierzaka, śledzić jego nadużywać białka w diecie zwierzęcia. Składniki powinny być zrównoważone. Tłuszcze i białko, błonnik i węglowodany, witaminy i probiotyki, minerały, fosfor i wapń należy dołączyć do codziennej diety twojego – jeden z głównych czynników prowokujących. Nadwaga znacznie zwiększa nacisk na stawy. Do półtora roku nie dopuszczać do nadmiernych obciążeń fizycznych i wyczerpujących treningów. Pełne wieczorne i poranne spacery wzmacniają mięśnie i nasycenia organizmu Więc, jak pokonać to groźna i podstępne choroby? Należy wiedzieć o jego istnieniu i moralnie być gotowym do jego powstania. Jak twierdzą weterynarze, dysplazja często występuje u zupełnie zdrowych zwierząt, u których nie występowały żadne patologii rozwoju pierwszych sześciu miesięcy życia. Im szybciej pies zostanie postawiona diagnoza, tym większe szanse na uzdrowienie.

Witam. Od tygodnia mam ok 4 miesięcznego szczeniaka, kundelka. Niewiele wiadomo mi o jego przeszłości, wiem, że jego matką jest owczarek szkocki, ojciec jest mieszańcem. Niestety zauważyłam że postawa psa jest dość dziwna, otóż trzęsą mu sie przednie łapy, stojąc nie prostuje ich do końca, cały czas stoi na przygiętych, nie potrafi długo stać lub siedzieć, od razu sie

Spis treści:1. Kiedy udać się z psem do lekarza?2. Przyczyny nadmiernego wypadania sierści Wypadająca sierść to nieodłączny element posiadania czworonożnego przyjaciela. Linienie to naturalny, fizjologiczny proces zrzucania sierści związany ze zmianą pór roku. Najczęściej ma miejsce dwa razy do roku. Ze względu na różnorodność ras, a zarazem i różnorodność psiej sierści, linienie może być bardzo obfite i długie – jak u psów z gęstym podszerstkiem. Może też przebiegać bez gubienia dużych ilości podszerstka, a czasem wręcz niezauważalnie – u psów, które tego rodzaju włosów nie mają. Proces linienia opisałam w artykule. A co, jeśli sierść wypada całorocznie? Albo gdy powstają wyłysienia, czyli łyse placki? A nie daj Bóg, gdy pies w efekcie tego zaczyna łysieć? Kiedy powinno nas to zaniepokoić? KIEDY UDAĆ SIĘ Z PSEM DO LEKARZA? Do lekarza weterynarii należy się wybrać, gdy u psa pojawiają się takie objawy jak: łyse placki, zaczerwienienie skóry, świąd, łupież, łojotok, nieprzyjemny zapach, pies jest osłabiony, ospały, ma mniejszy apetyt (takie objawy mogą sugerować choroby ogólnoustrojowe), lnienie się przedłuża, gdy identyczne objawy występują u innego zwierzęcia w domu. Nadmierne wypadanie sierści prowadzi do powstania na ciele psa wyłysień. Łysienie może dotyczyć całego ciała bądź tylko określonych miejsc. Utrata czy też przerzedzenie sierści całego ciała może powstać w wyniku spadku odporności, chorób ogólnoustrojowych, alergii czy niedoborów pokarmowych. Niekiedy zmiany bywają rozległe, czasem są symetryczne – np. na bokach ciała – albo ograniczone – np. tylko na ogonie lub małżowinach usznych. Tak więc łysienie może mieć postać uogólnioną, wieloogniskową, miejscową lub plackowatą. Ponadto wyłysienia dzieli się na te, którym towarzyszy świąd, i na takie, przy których ten objaw nie występuje. Bardzo ważne jest, aby wiedzieć, czy pies się drapie. Większość właścicieli myśli, że u ich pupila widać to bardzo wyraźnie. Nic bardziej mylnego. Po pierwsze świąd to nie tylko intensywne drapanie się. Owszem, też, ale to przede wszystkim lizanie, wygryzanie, ocieranie się np. o meble czy tarzanie się. Po drugie większość czasu psy są w domu same, właśnie wtedy skupiają się na drapaniu. Gdy przychodzi właściciel, są spacery, posiłki, inne zajęcia i niekoniecznie pupil będzie się drapać, gdyż wiele czynników odwraca jego uwagę. Podczas wizyty lekarz weterynarii zawsze zapyta o świąd – czy takowy u psa występuje oraz w jakiej skali. Jest to bardzo ważne w diagnostyce i rozpoczęciu odpowiednich badań. Oprócz tego wyłysienia można podzielić na niezapalne i zapalne, czyli takie, którym towarzyszy stan zapalny skóry. Oraz na takie, które przebiegają z przebarwieniem skóry (skóra staje się ciemniejsza) i bez jej przebarwienia. PRZYCZYNY NADMIERNEGO WYPADANIA SIERŚCI – NIEPRAWIDŁOWE ŻYWIENIE – w takim wypadku włos wypada z całego ciała psa równomiernie. Może to wynikać ze złej jakości tłuszczów w diecie, niskiej strawności składników odżywczych, niedoborów makro- i mikroelementów lub nietolerancji czy alergii pokarmowych. Więcej na temat tłuszczów w diecie psa znajdziesz tutaj Nierzadko łysienie wynika z małej ilości biotyny lub cynku w diecie. Często odnotowywane braki składników odżywczych spotykamy u psów żywionych resztkami ze stołu. Pogorszenie stanu okrywy włosowej oraz jej nadmierne wypadanie może być widoczne podczas zmiany sposobu żywienia. – ALERGIA – może być wywoływana przez alergeny środowiskowe, takie jak pyłki drzew czy roztocze kurzu w domu. Może też występować alergia pokarmowa na niektóre składniki diety bądź też kontaktowa, jak np. uczulenie na ugryzienia pcheł (APZS). Pies na skutek alergii ma przede wszystkim problemy dermatologiczne związane ze świądem. Alergie są jedną z najczęstszych przyczyn gubienia sierści u psów. U zwierzęcia występuje świąd, drapie się ono ociera i w określonych miejscach, a niekiedy nawet i na całym ciele. Więcej o psiej alergii: link – ZABURZENIA HORMONALNE – bardzo często skutkują łysieniem, najczęściej niezapalnym i symetrycznym. Choroba Cushinga, czyli nadczynność kory nadnerczy, to choroba, w której w wyniku ciągłego wydzielania kortyzolu dochodzi do ścieńczenia skóry (staje się ona pergaminowa) oraz do charakterystycznych wyłysień, najczęściej na bokach ciała. Niedoczynność tarczycy to choroba, która wypływa na jakość włosa, jego wzrost oraz wymianę. Skutkiem małej ilość hormonów tarczycy w organizmie są wyłysienia, które mogą pojawiać się na całym ciele lub tylko w na ogonie. W tym przypadku skóra w niektórych miejscach, np. na brzuchu, staje się też ciemniejsza. Zaburzenia równowagi hormonów płciowych także mają duży wpływ na organizm psa, nierzadko powodując wyłysienia na ciele (hiperestrogenizm samców i samic). – EKTOPASOŻYTY – zazwyczaj wywołują silny świąd, przez co nierzadko powstają miejscowe wyłysienia. Obecność pasożytów powoduje też osłabienie włosa, pogorszenie jakości sierści, łupież. Najczęściej występują: świerzbowiec drążący, nużyca, cheyletieloza, pchlica. Choroby te różnią się miedzy sobą nie tylko tym, jaki pasożyt je wywołuje, ale też umiejscowieniem świądu, a przez to i miejscem utraty sierści. I tak w nużycy najczęściej pojawiają się przełysienia wokół oczu (tak zwane okulary), przy świerzbie wyłysienia występują najczęściej na łokciach i małżowinach uszu, zaś w przypadku pchlicy pies drapie się głównie w okolicy lędźwi i nasady ogona. – GRZYBICA SKÓRY – u psów najczęściej powodowana jest przez grzyby z rodzaju Microsporum lub Trichophyton. Zmiany grzybicze mogą występować równomiernie na całej powierzchni skóry, ale mogą też ograniczać się do pojedynczych zmian. Wówczas powstają tylko na określonych częściach ciała, np. na głowie, łapie czy tułowiu. Zmiany grzybicze w przypadku Microsporum canis najczęściej mają postać kerionu, czyli okrągłego wyłysienia, w środku którego odrasta sierść. Skóra często staje się sucha, pojawia się dodatkowo łupież. – CHOROBY BAKTERYJNE – najczęściej są to ropne zapalenia skory. Wtedy też utracie włosa towarzyszą inne objawy związane z zapalaniem, takie jak obrzęk, zaczerwienienie, wykwity skórne czy wysięk zapalny. Stany zapalne skóry mogą być miejscowe (hot spot), ale też uogólnione. Pies w trakcie infekcji skóry traci intensywnie sierść. – PUNKTY UCISKOWE / ODLEŻYNY – wyłysienia powstają w miejscach wyrostków kostnych, takich jak łokcie lub guzy biodrowe. Są to miejsca, na których pies najczęściej leży i opiera się. Takie łyse placki są efektem ciągłego drażnienia skóry i mechanicznego usuwania włosów przez tarcie i twarde podłoże. W tych miejscach z czasem mogą powstać modzele (zgrubienia, zrogowacenia skóry). Problem ten dotyczy głównie psów ras dużych i olbrzymich, o dużej masie ciała. – PRZYJMOWANIE LEKÓW – podczas stosowania silnych leków, takich jak długotrwale przyjmowane antybiotyki, czy też w przypadku chemioterapii może dojść do utraty sierści. Również długotrwale stosowane preparaty miejscowe zawierające glikokortykosteroidy mogą osłabić ukrwienie skóry, co zmniejszy porost sierści (np. na małżowinie usznej). W miejscach podawania iniekcji, czyli zastrzyków, może także dojść do miejscowych wyłysień. – SAMOOKALECZANIE – niektóre psy wykazują tendencję do intensywnego wylizywania określonych miejsc na ciele, co jest u nich zachowaniem kompulsywnym. Jego podłożem mogą być przede wszystkim zaburzenia behawioralne, jak stres czy nuda, ale także przewlekły ból. Jeśli pies natrętnie wylizuje np. przednią łapę – w wyniku tego może powstać wyłysienie wraz z tak zwanym ziarniniakiem z wylizywania. – INNE CHOROBY ORGANIZMU – schorzenia ogólnoustrojowe, takie jak nowotwory, przewlekłe niewydolności narządów, choroby przebiegające z gorączką, mogą również przyczyniać się do osłabienia całego organizmu, a tym samym do wypadania sierści. Podobnie dzieje się po cieczce, po porodzie czy po zabiegach chirurgicznych, gdy spada odporność psów. – STRES – sytuacje stresowe bardzo często powodują utratę włosów, choć rzadko kiedy dzieje się to przewlekle. Warto jednak o tym wspomnieć. Łatwo można zauważyć taką sytuacje, chociażby w gabinecie weterynaryjnym, gdy podczas wizyty na ciele psa widoczny jest łupież oraz wypada zwiększona ilość sierści. Wynika to oczywiście ze stresu związanego z badaniem klinicznym psa. – INNE – niekiedy diagnozujemy rzadziej spotykane choroby, jak alopecja x (łysienie na nieznanym tle), sezonowe łysienie boków u psów, wyłysienia małżowin uszu, zespół krótkiego włosa u psów długowłosych, łysienie z rozrzedzeniem koloru (choroba błękitnych psów), lipidoza mieszków włosowych, dysplazja mieszków włosowych czy karłowatość przysadkowa. Są to rzadziej spotykane choroby, których stwierdzenie u psa wymaga dokładniejszych badań. DIAGNOSTYKA problem łysienia nie należy do najprostszych. Dlatego też jeśli pojawią się wyłysienia, lepiej nastawić się na długi proces zarówno diagnostyczny, jak i terapeutyczny. Podstawowe badania dermatologiczne to cytologia skóry, zeskrobina oraz trichogram (badanie mikroskopowe włosów). Badanie to odpowie nam na pytanie, jakie włosy wypadają – czy młode (w fazie anagenu), czy starsze (w fazie telogenu) – oraz czy są one prawidłowo zbudowane. Informacje te są bardzo przydatne w ukierunkowaniu dalszej diagnostyki. Aby móc znaleźć ogólnoustrojowe przyczyny łysienia, należy wykonać badania krwi wraz z oznaczeniem poziomu hormonów. Nierzadko wymagane są jeszcze inne badania, takie jak posiew bakteryjny wraz z antybiogramem, posiewy na dermatofity czy biopsje skóry wraz z jej badaniem histopatologicznym. LECZENIE łysienia zależy od choroby, jaką zdiagnozujemy – wdraża się odpowiednie leki, niekiedy suplementuje hormony, podaje preparaty na ektopasożyty czy leki przeciwgrzybicze. Psychodermatozy wymagają wdrożenia odpowiednich psychotropów. Nierzadko rozważa się zmianę diety. Przede wszystkim ważna jest suplementacja NNKT. W celu leczenia samej skóry zalecane są specjalistyczne kosmetyki, takie jak szampony, wcierki, pianki czy spot-ony. Leczenie problemów dermatologicznych trwa dość długo. Całkowity cykl życia włosa trwa około 3 miesięcy, tak więc na nowy włos należy poczekać minimum kilka tygodni. Pamiętaj, że każdy pies jest inny. Dlatego też warto zapoznać się z charakterystyką danej rasy przed zakupem psa. Jeśli przeszkadza nam duża ilość walającego się po domu futra bądź mamy alergię na psią sierść – najlepiej wybierać te rasy, które nie mają podszerstka. Jeśli zaś decydujemy się na psa konkretnej rasy – warto się dowiedzieć, jak wygląda u niej długość i intensywność linienia. Trzeba pamiętać, że linienie to nie łysienie. Jeśli w trakcie gubienia włosa pojawiają się łyse placki, należy udać się na konsultacje weterynaryjną, by zdiagnozować przyczynę problemu. Jak widać, powodów łysienia u psów może być naprawdę wiele, od najprostszych po te bardziej skomplikowane. To, co możemy zrobić samemu w domu, aby sierść była piękna i lśniąca, włos zdrowy i mocny, a linienie krótkie – to pilnować zdrowej i pełnowartościowej diety oraz regularnie wyczesywać psa. Małgorzata Glema, lekarz weterynarii

dEwh.

vz82iz8so6.pages.dev/112

vz82iz8so6.pages.dev/89

vz82iz8so6.pages.dev/91

vz82iz8so6.pages.dev/111

vz82iz8so6.pages.dev/155

vz82iz8so6.pages.dev/79

vz82iz8so6.pages.dev/396

vz82iz8so6.pages.dev/70

vz82iz8so6.pages.dev/376

słabe tylne łapy u psa